Ένα πρόγραμμα κατάλληλα προσαρμοσμένο στους μαθητές της Ελληνικής Εθνικής Σχολής Βιέννης, παρουσίασε ο «ΛύρΑυλος» την Παρασκευή 26 Ιουνίου, στη Μητρόπολη Αυστρίας. Η εκδήλωση, που έλαβε χώρα στο πλαίσιο της εορτής του Σχολείου για τη λήξη του σχολικού έτους, τελούσε υπό την αιγίδα του Γραφείου Τύπου της Πρεσβείας της Ελλάδος στη Βιέννη.

Το 1804 σε μία γειτονιά της παλιάς Βιντομπόνας, ανατολικά του Δούναβη, ιδρύθηκε η αρχαιότερη ελληνική σχολή, ένα σχολείο που λειτουργεί έως σήμερα, προσφέροντας γνώση και επιτρέποντας την εκπαίδευση στην ανάγνωση και γραφή της ελληνικής γλώσσας.
Της αρχιτέκτονα μηχανικού Πηγής Παχίνη

Όλα άρχισαν, όταν έλληνες έμποροι το 18ο αιώνα από διάφορα σημεία της Ελλάδας βρέθηκαν στη Βιέννη αναπτύσσοντας εμπορικές και πολιτισμικές δραστηριότητες, δημιουργώντας ένα αξιοσημείωτο κύκλο προσώπων, που θα επηρέαζαν την αστική τάξη της πόλης. Ένα εμπορικό μονοπάτι που συνέδεε τη Βορειοανατολική Ευρώπη με την Ήπειρο και τη Μακεδονία. Μεταφορά προϊόντων και εμπορικές συναλλαγές δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την εξέλιξη και την κοινωνική ανάδειξη των Ελλήνων, ισχυροποιώντας τους στην τοπική κοινωνία της Βιέννης. Η ίδρυση ελληνικών εμπορικών οίκων και η οικονομική ανάπτυξή τους έδωσε τη δυνατότητα στο ελληνικό στοιχείο να εγκατασταθεί πλέον μόνιμα και να λάβει ενεργά μέρος στη ζωή και τις απαιτήσεις της αυστριακής πρωτεύουσας.
Η πόλη της Βιέννης αποτέλεσε κέντρο τραπεζικών και χρηματιστηριακών δραστηριοτήτων, με αποτέλεσμα να γίνει η έδρα των ελληνικών επιχειρήσεων για την Κεντρική Ευρώπη. Πιο σημαντική όμως ήταν η συμβολή της ως πνευματικού κέντρου αλλά και ως τόπου ελευθερίας και έκφρασης για τον Ελληνισμό. Στην πόλη αυτή πνευματικοί άνδρες έδρασαν προωθώντας τα ελληνικά γράμματα μέσα από τη διδασκαλία και τα κείμενά τους, τα οποία εκδίδονταν από τα ελληνικά τυπογραφεία της πόλης μεταφέροντας τις απόψεις και τις ιδέες του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Στην περιοχή της alter Fleischmarkt, στην παλιά παροικία της ομογένειας, εκεί όπου περπάτησε και αποτύπωσε τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του ο Κωνσταντίνος Παρθένης στα πρώτα εικαστικά βήματά του, μία πολύτροπη προσωπικότητα με νεωτερικές καλλιτεχνικές αναζητήσεις. Εκεί όπου ο Ρήγας Φεραίος τύπωσε “…το δίκαιο του να φανερώνουμε τη γνώμη μας και τους συλλογισμούς μας”. Εκεί όπου η Ελληνική Εθνική Σχολή υπάρχει εδώ και δύο αιώνες, με το διδακτικό προσωπικό να συνεχίζει την αδιάκοπη προσπάθεια για τόνωση και εκμάθηση της ελληνικής παιδείας. Μία λειτουργία απρόσκοπτη, που αντέχει στο χρόνο χάρη σε εμπνευσμένους ανθρώπους, πρόθυμους, με στέρεη γνώση και θέληση. Επίπεδο ιδεών και προσπάθεια ανθρώπων που οδηγούν προς το ωραίο, “ανοίγοντας πόρτες για να μπει το μέλλον στις παιδικές ζωές των μαθητών”*.
Μία γειτονιά όπου υπάρχει ακόμη φως ελληνικό.
* Graham Green, βρετανός συγγραφέας

http://www.makthes.gr/news/arts/121625/